Dün Gece

angel

Dün güzel bir kadın geçti kalbimin yakınından
Bir çığlık olup sessizlik, geceyi aştı
çığlığın ardına düştü sirenler, yakınlaştı, uzadı, koştu sirenler...

Şiir yazma gibi bir yeteneğim olmasa da duygularımı ifade etmenin -yazılı- bir yolunu bulmayı her zaman başarmışımdır. Bugün de öyle bir gün galiba. Dün gece yine böyle birşey yapmak zorunda kaldım. 

Çünkü "Bir çığlık olup sessizlik, geceyi aştı !" 

Bu blogu çok sık güncellemesem de bu tür önemli olayları not etmek gerek. Gün gelecek bu yazılanları birlikte okuyacağız. Şimdi daha fazla saçmalamadan bu yazıyı güzel bir şarkı ile noktalamak istiyorum.

Manuş Baba - Ben Sana Vurgunum

Yazmak İçin Neyi Bekliyorum ?

Uzun zaman oldu. Buraları terk edeli, yeni bir başlangıç yapalı ve hayatın karmaşasına teslim olalı... Evet, çok uzun zamandır ben, eski ben değilim. Yazmaya ne zaman başladım hatırlamıyorum. Neden yazıyorum, ne yazıyorum bunuda bilmiyorum. Ama yazmayı çok seviyorum. Özellikle müzik dinleyerek yazmayı daha çok seviyorum. +6 yıldır yazdığım kişisel blogumu çeşitli sebeplerden dolayı kapattıktan sonra bu blogu açtım. Burada daha çok yazacağım, sayfalar dolusu ! Gelip okuyacak mısın ? Hiç sanmıyorum ! Ama ben yinede bir yerlerde yazıyor olacağım.

Bir önceki yazımı yaklaşık iki ay önce yazmışım. Oysa bu hiç bana göre değil. Nasıl olmuşta iki ay yazmamışım ? Hayat işte, insanı öyle bir yoruyor ki bırak yazmayı, uyumaya dinlenmeye bile zor zaman buluyorsun. Neyse ki 4 aylık yoğun günler geride kaldı. Şimdi bir süre daha sakin bir hayat yaşayacağım. -Yani umarım- Sonra sıra daha yoğun günlerde -inşaALLAH- 

Üzerimde tarifsiz bir kırgınlık var. Hiç mutlu değilim. Son bir aydır kendime sürekli aynı soruyu sorup duruyorum; Yazmak için neyi bekliyorum ?